A rastrexabilidade de produtos colle impulso dende a UVigo coa introdución de tecnoloxías intelixentes
xoves, 25 de xuño do 2020
Seguimos
a falar de rastrexabilidade, ou, o que é o mesmo, trazabilidade,
que é o concepto no que englobamos as prácticas de facer seguimento
dun produto ao longo da súa cadea de valor, co fin de garantir as
máximas garantías de orixe e calidade para o os axentes implicados
e, por suposto, para o usuario final. As tecnoloxías que permiten
afinar ao máximo a rastrexabilidade están a recibir importantes
impulsos dende a nosa terra, por
exemplo o empuxe acabado de recibir dende a UVigo, onde Mateo Ramos,
investigador do Departamento de Enxeñaría Telemática,
desenvolveu un traballo para mellorar estes sistemas e, nas súas
palabras, “axudar ás máquinas a entender mellor o mundo en que
vivimos”, introducindo un extra de intelixencia neste ámbito de
traballo e, polo tanto, de utilidade.
Por
exemplo á hora de predicir situacións futuras, estudar o ciclo de
vida dun produto ou xerar alertas fronte a situacións de risco,
cousas que poden ser gran importancia nos eidos da alimentación ou
da medicina.
Que
os datos sexan lexíbeis para as máquinas
A
partir dunha serie de investigacións anteriores ligadas á
rastrexabilidade e a monitoraxe de procesos, na tese doutoral de
Mateo Ramos abordouse nunha primeira parte da mesma un dos principais
problemas que existen actualmente na aplicación das TIC a este
ámbito de traballo: a dispoñibilidade da información para ser
empregada por estes algoritmos computerizados, é dicir, lograr
representar a información dunha forma que sexa lexíbel para as
máquinas e que, polo tanto, resulte útil. “Estamos acostumados a
tratar con documentos escritos na linguaxe humana e moitas veces
esquécesenos que as máquinas non comprenden a nosa linguaxe”,
explica Ramos, ao tempo que subliña a importancia de, como paso
previo á aplicación das TIC, “conseguir que as máquinas sexan
capaces de capturar o contexto de forma adecuada e entender os
detalles do mesmo”.
A
proposta que se expón na tese é desenvolver mecanismos que permitan
atallar as casuísticas e problemáticas identificadas de modo que se
teña en conta que información é a que está dispoñíbel e en que
formatos se presenta. “Estes mecanismos deberán, na medida do
posíbel, suplir as carencias xeradas polos déficits de información
presentes nos contextos analizados”, explica o autor.
Rastrexabilidade
difusa
Neste
contexto o investigador vigués aposta de cheo pola Trazabilidade
Difusa ou Fuzzy Traceability, que é capaz de predicir
onde estivo un determinado produto e que axentes externos puideron
actuar sobre o mesmo, o “que resulta especialmente útil para
realizar análises do ciclo de vida de produtos que, por algún
motivo, poidan resultar perigosos”, sinala, poñendo como exemplo o
que pode acontecer cun produto alimenticio en mal estado, que pode
ser foco de infeccións e, “nestes casos é moi importante coñecer
a historia do produto, incluíndo as fases exactas polas que pasou e
as diferentes accións que se tomaron sobre el”.
Difusión
dos resultados
Dirixida
polos profesores Juan M. Santos e Luis M. Álvarez Sabucedo,
investigadores ambos de AtlantTIC o Centro de Investigación en
Tecnoloxías de Telecomunicación da Universidade de Vigo, os
resultados desta tese foron xa difundidos en catro comunicacións
científicas, estando tamén pendente de revisión na actualidade un
quinto artigo por unha revista JCR-Q1 e estando o autor
inmerso na redacción de outros dous.