Investigadores da USC avanzan no estudo das correlacións entre as redes biolóxicas e as dixitais

luns, 17 de xullo do 2017 Fernando Sarasketa

Se cadra non andamos moi desencamiñados cando albiscamos analoxías entre os xeitos de propagarse informacións (dende o inocuo até o decididamente infeccioso) nas redes e as pautas que seguen os patóxenos tradicionais, biolóxicos, ao estendérense entre poboacións e lugares. Os puntos de conexión entre a vida e a tecnoloxía son múltiples, variados e, en boa medida, fican ocultos para que deamos con eles. Todo isto, e máis, forma parte do traballo equipo GeoDynApp integrado no Grupo de Foliacións e Sistemas Dinámicas da Universidade de Santiago. Este equipo, do que tamén forman parte investigadores do ECSING da Universidade de Valladolid, vén de publicar un traballo en Scientific Reports, do grupo Nature, sobre a complexidade de cableado en redes biolóxicas e tecnolóxicas.
Os seus estudos establecen unha máis que interesante correlación entre estas estruturas e van alén da simple exposición subministrando metodoloxías acaidas para lograr redes máis “saudábeis”. Dito doutro xeito: se hai maneiras de que as redes de natureza biolóxica estean mellor preparadas para os patóxenos, como non estender isto ás tecnolóxicas?
Na base do seu traballo explícase, de feito, a existencia de deseños ou arquitecturas que aumentan a probabilidade de que un patóxeno (entendido como “un elemento que ameaza e agride unha rede determinada”) se estenda por toda esa rede en comparación cunha rede homoxénea onde non hai diferenzas entre nodos ou células.
Os seus estudos tamén se apoian nos traballos feitos en 1960 por E. F. Rent en dous informes internos da multinacional tecnolóxica IBM, na que se achega a idea dunha relación entre o número de compoñentes internas dun circuíto integrado e o número de interconexións entre as diferentes compoñentes.
O máis recente traballo de grupo (integrado por Fernando Alcalde Cuesta e Pablo González Sequeiros, da USC, e de Álvaro Lozano Rojo do Centro Universitario de la Defensa de Zaragoza, CUD) valida a regra de Rent axustando a lei de potencias cos datos grazas a un fenómeno de bifurcación observado a partir do recableado aleatorio das conexións. Segundo reflicte a USC, un dos aspectos máis salientábeis do traballo está “na proba de que hai diferenzas importantes na arquitectura desas redes, un feito que os investigadores pretenden corroborar no caso doutras redes cerebrais, en particular, as obtidas mediante técnicas de imaxe por resonancia magnética funcional ou de difusión funcional do córtex cerebral dos humanos e dos primates”.
Segundo explica o investigador Fernando Alcalde, a técnica estudada no artigo que agora publica Scientific Reports aplícase ao estudo da complexidade do cableado dunha serie de redes empíricas que inclúen redes neuronais, circuítos integrados VLSI e outras redes tecnolóxicas como a rede telemática Internet2 ou a rede eléctrica dos estados do oeste de Estados Unidos.
Sinalar tamén que o traballo que vén de ser presentado na dita publicación intégrase á perfección na andaina previa do equipo da USC, marcada polo “interese na robustez deste tipo de redes fronte ao ataque de patóxenos ou elementos alleos seguindo un modelo de invasión”. De feito, unha das grandes finalidades do grupo é atopar un método para cuantificar certas propiedades estruturais ligadas á fortaleza detectadas nas redes neuronais de diversos organismos segundo estudos recentes levados a cabo por científicos do proxecto Blue Brain e doutros proxectos internacionais. Boa partido disto baséase no convencemento de que o cerebro, mesmo do ser vivo máis básico, constitúe unha máquina enormemente eficaz fronte perturbacións.
O proxecto conta co financiamento da Axencia Estatal de Investigación/FEDER, a Xunta de Galicia a través do seu programa de axudas de consolidación para grupos con potencial de crecemento, o Goberno e Aragón e o CUD de Zaragoza.

PUBLICIDADE