Investigadores da USC avanzan no estudo das correlacións entre as redes biolóxicas e as dixitais
luns, 17 de xullo do 2017
Se cadra non andamos moi
desencamiñados cando albiscamos analoxías entre os xeitos de
propagarse informacións (dende o inocuo até o decididamente
infeccioso) nas redes e as pautas que seguen os patóxenos
tradicionais, biolóxicos, ao estendérense entre poboacións e
lugares. Os puntos de conexión entre a vida e a tecnoloxía son
múltiples, variados e, en boa medida, fican ocultos para que deamos
con eles. Todo isto, e máis, forma parte do traballo equipo
GeoDynApp
integrado no Grupo de Foliacións e Sistemas Dinámicas da
Universidade de Santiago. Este equipo, do que tamén forman parte
investigadores do ECSING da Universidade de Valladolid, vén de
publicar un traballo
en Scientific Reports, do grupo Nature, sobre a
complexidade de cableado en redes biolóxicas e tecnolóxicas.
Os
seus estudos establecen unha máis que interesante correlación entre
estas estruturas e van alén da simple exposición subministrando
metodoloxías acaidas para lograr redes máis “saudábeis”. Dito
doutro xeito: se hai maneiras de que as redes de natureza biolóxica
estean mellor preparadas para os patóxenos, como non estender isto
ás tecnolóxicas?
Na base do seu traballo
explícase, de feito, a existencia de deseños ou arquitecturas que
aumentan a probabilidade de que un patóxeno (entendido como “un
elemento que ameaza e agride unha rede determinada”) se estenda por
toda esa rede en comparación cunha rede homoxénea onde non hai
diferenzas entre nodos ou células.
Os seus estudos tamén se
apoian nos traballos feitos en 1960 por E. F. Rent en dous informes
internos da multinacional tecnolóxica IBM, na que se achega a idea
dunha relación entre o número de compoñentes internas dun circuíto
integrado e o número de interconexións entre as diferentes
compoñentes.
O máis recente traballo de grupo (integrado por
Fernando Alcalde Cuesta e Pablo González Sequeiros, da USC, e de
Álvaro Lozano Rojo do Centro Universitario de la Defensa de
Zaragoza, CUD) valida a regra de Rent axustando a lei de potencias
cos datos grazas a un fenómeno de bifurcación observado a partir do
recableado aleatorio das conexións. Segundo reflicte a USC, un dos
aspectos máis salientábeis do traballo está “na proba de que hai
diferenzas importantes na arquitectura desas redes, un feito que os
investigadores pretenden corroborar no caso doutras redes cerebrais,
en particular, as obtidas mediante técnicas de imaxe por resonancia
magnética funcional ou de difusión funcional do córtex cerebral
dos humanos e dos primates”.
Segundo explica o investigador
Fernando Alcalde, a técnica estudada no artigo que agora publica
Scientific Reports aplícase ao estudo da complexidade do
cableado dunha serie de redes empíricas que inclúen redes
neuronais, circuítos integrados VLSI e outras redes tecnolóxicas
como a rede telemática Internet2 ou a rede eléctrica dos estados do
oeste de Estados Unidos.
Sinalar tamén que o
traballo que vén de ser presentado na dita publicación intégrase á
perfección na andaina previa do equipo da USC, marcada polo
“interese na robustez deste tipo de redes fronte ao ataque de
patóxenos ou elementos alleos seguindo un modelo de invasión”. De
feito, unha das grandes finalidades do grupo é atopar un método
para cuantificar certas propiedades estruturais ligadas á fortaleza
detectadas nas redes neuronais de diversos organismos segundo estudos
recentes levados a cabo por científicos do proxecto Blue Brain e
doutros proxectos internacionais. Boa partido disto baséase no
convencemento de que o cerebro, mesmo do ser vivo máis básico,
constitúe unha máquina enormemente eficaz fronte perturbacións.
O proxecto conta co
financiamento da Axencia Estatal de Investigación/FEDER, a Xunta de
Galicia a través do seu programa de axudas de consolidación para
grupos con potencial de crecemento, o Goberno e Aragón e o CUD de
Zaragoza.