O Congreso aproba, pese ás críticas, a Lei Xeral de Comunicación Audiovisual

O Pleno do Congreso aprobou hoxe a Lei Xeral da Comunicación Audiovisual, despois de ratificar a maioría das emendas introducidas no Senado (os únicos cambios foron de carácter técnico), co voto en contra do PP, que se abstivera nos trámites anteriores. O texto final da citada lei, que foi aprobado cos votos favorables de PSOE, CiU e CC, en contra do PP, IU e ERC e a abstención do PNV.
O voceiro do PP, Miguel Ángel Cortés, dixo que este proxecto de lei «entrou sen acordo e sairá sen acordo», e que aínda que o seu grupo se abstivera no trámite anterior no Congreso, agora votaban en contra das emendas aprobadas no Senado, «aínda que queremos que conste en acta o noso rexeitamento político á lei na súa totalidade».
Cortés baseou a súa crítica á lei no artigo que crea o Consello Estatal de Medios Audiovisuais, que cualificou de «daniño co gasto público» xa que este grupo defendeu dende o principio que este organismo xa está presente na Comisión do Mercado das Telecomunicacións e, polo tanto, é innecesaria a súa creación.
O deputado popular mostrouse «radicalmente en contra» de que un organismo administrativo poida pechar un medio de comunicación, cando iso só o pode facer un xuíz e tamén «que este Consello nos diga que podemos ver e que, non exercendo unha censura ideolóxica».
O deputado socialista, Oscar López, respondeu que este proxecto de lei tivo unha elaboración de seis anos, con moito debate, con debates parlamentarios de tramitación de emendas, arredor de 600 e decenas e decenas de reunións do Goberno con sindicatos, operadores e teleoperadores. É unha lei con moitos anos de negociación política.
Para o voceiro de IU, Gaspar Llamazares, a lei serve a un «mercado audiovisual sen pluralismo», cualificouna de «lei Berlusconi», que é a lei da privatización de TVE e que favorece á ultradereita ao permitir emitir en cadea empresas de ámbito local, moitas das cales están en mans de ultraconservadores.
A lei obriga os operadores privados a investir o 5% dos seus ingresos en cine europeo, así como series para televisión, mentres que para os públicos esta obriga é do 6 por cento. No caso dos menores, a lei prohibe aos operadores a emitir en aberto pornografía ou violencia gratuíta e que o acceso a estas canles pechadas posibilite o control parenteral. No caso de programas en aberto, estes deberán clasificar por idades os seus contidos así como unha codificación que permita o control dos pais, homologado pola Autoridade Audiovisual.
A lei tamén regula os programas de xogos e apostas, que só poden emitirse entre a unha e as cinco da mañá e os de contido esotérico entre as 22 e as 7 da mañá, aínda que os prestadores do servizo terán responsabilidade sobre fraudes que puidesen producirse. No apartado publicitario, a nova lei permite a emisión de anuncios 12 minutos por hora de emisión, incluído neles a televenda, aínda que se excluirán o patrocinio e a localización.