O circuíto integrado cumpre 50 anos

Prototipo do primeiro circuíto integrado baseado en xermanio

O 12 de setembro de 1958 o novo empregado de Texas Instruments, Jack Kilby, amosou aos seus compañeiros algo que viña de construír, un circuíto integrado nunha peza de material semicondutor, o que sería o comezo de toda unha revolución, pois era o nacemento do chip e do que se deu en chamar terceira xeración da informática.
As válvulas de baleiro fixeran posibles os avances da electrónica na primeira metade do século XX, e foron relevadas polos transistores (que dominaron a década dos 50), pero o invento de Kilby permitía a integración de moitos transistores nun espazo moi reducido e sen cables ou soldaduras, posto que consistían na creación dun circuíto completo.

Kilby foi un dos inventores do circuíto integrado

Kilby construíu un prototipo de circuíto integrado do tamaño dunha unlla nun anaco de xermanio con cables sobresaíndo e pegados a unha lámina de vidro, que en pouco se parece ao que hoxe entendemos coma un chip.
Paralelamente o enxeñeiro Robert Noyce (traballando para Fairchild Semiconductor) tamén fixo un invento semellante baseado en silicio en vez de en xermanio, aínda que Kilby e Texas Instruments patentaron antes o circuíto electrónico miniaturizado (en febreiro de 1959) aínda que sería a tecnoloxía de Nyoce a que remataría por imporse no mercado (na actualidade aínda se empregan chips baseados en silicio) e o enxeñeiro de Fairchild Semiconductor sería un dos confundadores de Intel xunto con Gordon Moore.
O invento do circuíto integrado recoñécese en igual medida a Kilby e a Noyce, o que no ano 2000 lle valeu a Kilby o Premio Nobel de Física (Noyce morreu en 1990, polo que non puido recibir o galardón). Kilby tamén faleceu en 2005, polo que no 50 aniversario do seu invento non queda ningún dos seus autores para celebralo.