Un software desenvolvido no CiTIUS optimiza e axiliza a detección de aneurismas na aorta
xoves, 17 de xullo do 2014
- O investigador Juan Antonio Martínez Mera nas portas do CiTIUS
O CiTIUS
(Centro Singular de Investigación en Tecnoloxías da Información da
Universidade de Santiago) está a amosar estes días o importante
potencial médico-tecnolóxico dunha tese doutoral realizada ao seu
abeiro para mellorar os sistemas de detección de aneurismas na
aorta. O traballo de investigación, realizado por Juan Antonio
Martínez Mera, senta as bases para o deseño, desenvolvemento e
avaliación clínica dun novo sistema automático para a detección
de alteracións na aorta torácica. A tese obtivo a máxima nota
académica (sobresaliente cum laude) e achega unha ferramenta
software para facilitar aos profesionais médicos resultados
interpretábeis de xeito inmediato, o que redundaría nunha redución
da carga de traballo e en menores tempos para o diagnóstico e a
prevención.
Lembrar que a aorta é a
arteria principal do corpo humano, “o vaso sanguíneo de meirande
importancia e tamaño encargado de transportar o sangue por todo o
organismo”, sinalan fontes do CiTIUS. Polo tanto, resulta
fundamental afondar nun mellor coñecemento da mesma e na prevención
das patoloxías que lle soen ser propias, sendo a máis común delas
o aneurisma (dilatación permanente dalgún dos seus puntos e, por
conseguinte, punto en risco de ruptura). A taxa de mortalidade que
achega esta patoloxía, en caso de chegar a producirse a ruptura, é
do 90%.
Segundo informa o CiTIUS,
arestora o diagnóstico dun aneurisma fai preciso o emprego dun
software comercial destinado a calcular os diámetros normais da
arteira procurando posíbeis alteracións. Porén, engade o centro,
“este sistema carrexa inconvenientes, por exemplo que obriga ao
especialista a marcar diferentes puntos de xeito manual e a empregar
tempo de tempo de máis neste proceso de marcado”. Isto pode
condicionar o resultado final da atención médica, impedindo en
ocasións que os datos sexan cen por cen exactos (os datos, por
exemplo, da localización en detalle dos puntos de risco). Pola
contra, a investigación de Martínez Mera sentou os alicerces para o
desenvolvemento dun software específico que contrarreste o devandito
risco de inexactitude, ceibando o sistema da intervención manual:
partindo de medicións clínicas sobre imaxes obtidas dos estudos
médicos dun paciente real non só permite o diagnóstico, senón que
brinda, ademais, a posibilidade de realizar un seguimento da
patoloxía.