Digalego permite a consulta libre de 65.000 termos na nosa lingua

Este luns presentouse na Cidade da Cultura unha iniciativa de gran relevancia para o avance da nosa lingua nas TIC, tanto na nosa terra como alén dela (calquera lugar, calquera hora do día). Trátase da posta a disposición de toda a cidadanía de Digalego.xunta.gal, dicionario en liña con máis de 65.000 entradas e que, en palabras dos responsábeis da iniciativa, “é unha das obras máis completas e actualizadas do noso mercado lexicográfico”. Segundo se fixo saber, o acceso será de balde. A medida foi posíbel grazas ao acordo acadado entre a Consellería de Cultura e Educación, AMTEGA e a editorial Ir Indo, que cede os dereitos do manual á Administración autonómica. Con esta achega, engadiuse, “búscase promover o uso da nosa lingua entre todos os sectores profesionais, así como a aprendizaxe doutros idiomas a través do idioma propio”.
No acto da Cidade da Cultura estivo presente Bieito Ledo, editor de Ir Indo, quen fixo un percorrido polo coñecemento escrito dende as súas orixes até a actualidade: dende os tempos inmemoriais en que toda a información debía ser escrita a man (sobre papiros, pergameos) até a chegada da imprenta, dende a chegada desta até uns tempos, os actuais, en que carretamos connosco, no noso móbil, a posibilidade de ver practicamente todo canto foi escrito. Ledo falou tamén do dicionario orixinal de Ir Indo que serve de alicerce a Digalego, un traballo no que desenvolveron o seu labor máis de dúas ducias de redactores e que precisou de preto dun ano para a súa elaboración, dando como resultado unha monumental obra en papel (máis de dous milleiros de páxinas) e, tamén, unha base de datos dixital da que se botou man para lanzar o dicionario en Internet. Segundo fixo saber, este dicionario en liña amosouse dende o comezo coma un proxecto vivo, actualizándose, mellorándose e enriquecéndose con funcionalidades como a de amosar termos equivalentes de cada palabra atopada, equivalencias noutras linguas, sinónimos, antónimos, etc. “Para abranguer todo o xerado en Internet neste tempo de Digalego farían falta cinco volumes coma este”, sinalou o editor de Ir Indo amosando a edición en papel do dicionario.
No acto da Cidade da Cultura tamén participou o conselleiro de Cultura e Educación, Román Rodríguez, quen lembrou que “estamos en pleno cambio dos paradigmas tecnolóxicos e educativos”, evolucionando de xeito progresivo, “algo que afecta á información pero tamén a como se transmite”. E engadiu: “Avanzamos na democratización do acceso ao coñecemento”. Ao seu xuízo, a dispoñibilidade de balde e universal de Digalego é un modesto paso neste proceso democratizador, “un paso modesto pero non menor, que nos permitirá ter acceso dende calquera lugar e a calquera hora, dende o computador ou o trebello móbil, a máis de 65.000 palabras nosas, con todo o que isto significa de avance e de espallamento para a nosa lingua nas novas tecnoloxías”. Segundo fixo saber, a iniciativa responde a un “compromiso claro” por acadar que o galego sexa “útil en todos os eidos sociais”, e que sexa “internacional”. Ao fío disto salientou as posibilidades que abre feito de que cada termo incluído na base de datos do dicionario en liña veña coa súa equivalencia concreta en múltiples idiomas. Ao seu xuízo, “a sociedade dixital é unha realidade que cómpre asumir, e forma parte da estratexia da Administración autonómica favorecer a inclusión nela das galegas e dos galegos”. No caso do ámbito educativo, dixo, non pode pasar por algo o valor de divulgación tecnolóxica e dixital da ferramenta “que agora temos en libre dispoñibilidade”.

O dicionario

Con máis de 65.000 entradas, o Digalego segue as regras ortográficas e morfolóxicas acordadas pola Real Academia Galega e o Instituto da Lingua Galega en xullo de 2003, e toma como base léxica o Vocabulario Ortográfico da Lingua Galega (VOLGa). Respecto das súas utilidades cómpre salientar que desenvolve todos os verbos coa súa conxugación, ademais de considerar como entradas todas as formas verbais, e que recolle tamén (baixo o epígrafe Repertorio de formas incorrectas) unha serie de voces non admitidas en galego (castelanismos, estranxeirismos, vulgarismos, hiperenxebrismos etc.), que remiten á súa forma correcta. Tamén se destacou na presentación o feito de que se poden buscar palabras partindo de entradas en portugués, castelán, inglés, alemán, francés e italiano e que amosa equivalencias neses mesmo idiomas ademais de en chinés.